Ikatlo: Ang Pagsusuri sa Ploning

Taglay ang natural na kagandahan ng isla ng Palawan at paraiso ng Cuyo, ang Ploning ay isang simpleng istoryang naisagawa ng maayos sa pamamagitan ng paglalagay ng "puso" dito.  Binabago nito ang isang simple at dedikadong istorya tungo sa isang makabuluhan at nakakaantig damdaming representasyon ng buhay ng isang tao sa pamamagitan ng simpleng saya, pagkabigo at tagumpay sa lugar na kinabibilangan at kinaiikutan ng kanilang buhay.

Inililipat ng Ploning ang mga manonood sa espasyo at oras na ipinapakita nito at nag-iinject sa kanilang isipan ng mga ideya tungkol sa buhay at pag- ibig nang hindi nagmumukhang corny at lecture type ang pelikula. Nagbibigay ang pelikulang ito ng mga damdaming hindi lamang nakukuha sa bastang pagbabasa ng mga linya sa script. The feeling is beyond the mere saying of the lines, kung itatranslate sa ingles. Ang likhang sining na ito ay nagpapakita ng sincerity mula sa kaisipan at karanasan ng direktor nito na siyang nag-convert ng kanyang buhay, tirahan, at katauhan tungo sa isang kahanga-hangang pelikula.

Isang bagong Judy Ann Santos ang nakita sa film na ito. Basically, kailangan niyang pag-aralan ang Cuyonon dialect dahil halos karamihan ng mga senaryo dito ay nakuhanan gamit ang native na dayalekto ng mga Cuyonon. At higit pa sa pagiging isang sikat na artista na may maraming commercial sa kanyang panahon- may kakayahang baguhin ang malalamyang mainstream movies tungo sa mga box office hits na pelikula- ang sineng ito ay nagrerequire sa kanya na ipahayag sa mga manonood ang kanyang saloobin at damdamin sa pamamagitan lamang ng kanyang mga mata at galaw, di tulad ng tradisyonal na mainstream na walang ibang layon kundi ang kumita sa takilya. Sa Ploning, hindi na kailangan pang "lumuwa" ang mata ni Judy Ann sa kaiiyak para lamang makita na siya ay malungkot, kundi, mas binigyang empasis nito ang hindi pagkibo at pagsasalita ng madalas. Ipinakita ni Juday sa pagkakataong ito na hindi niya kailangan ng leading man upang magampanan ng maayos ang kanyang papel sa istorya.

Ang iba pang mga karakter sa istorya ay nagpakita din ng kahusayan sa pag-arte. Maging sila ay nangailangan din ng pag-aaral sa dayalekto ng mga Cuyonon upang mapangatawanan ang kanilang karakter. Natural na natural ang kanilang pag-arte, mapabeteranong artista man o baguhan. Bilang kabuuan, naipakita nila ang mga saktong emosyong dapat ilahad sa istorya habang binibigkas ang kanilang mga linya.

Without being trying hard, ang sincerity ng istorya tungkol sa pagmamahal at paghihintay, paghilom at pagpapatawad, ay naging liwanag sa isip ng mga Cuyonon. Hindi man ito perpekto pagdating sa technicalities, nagsilbi naman itong isang magandang halimbawa ng pelikulang Pilipino. Naging isa itong kolaborasyon ng mga representasyon ng buhay, pag-ibig, at realidad. Sana ay magkaroon pa ng ganitong mga pelikula na nagpapakita ng tradisyon at kultura nating mga Pilipino. => Michie :)

Kritiko sa "Anak"

Ang istorya ng "Anak" ay tungkol kay Josie (Vilma Santos), isang domestic helper sa Hong Kong na iniwan ang kanyang pamilya upang mabigyan sila ng magandang kinabukasan. Ginagawa niya ito upang matustusan ang kanilang pangangailangan. Kahit na malayo siya sa kanila, tiniis niya ang ang pananakit ng kanyang amo at ang pagnanais niyang makasama ang kanyang mga anak sa paglaki. Makalipas ang ilang taon ng paghihirap sa ibang bansa, umuwi siya dito sa Pilipinas. Sa kasamaang palad, hindi na niya inabutang buhay ang kanyang asawa, at hindi na siya kinikilala ng kanyang mga anak bilang ina. Tiniis niya ang lahat ng hirap upang makuha ang atensyon ng kanyang mga anak at kasabay ng pagtitiis na ito, unti- unti niyang nakita ang kanilang ugali. Si Carla (Claudine Barreto), ay nagbisyo- panlalalaki, paninigarilyo, paghithit ng rugby, at pagpapalaglag ng bata. Si Michael (Baron Geisler) at Daday (Sheila Mae Alvero) ay walang kimi at hindi siya kilala. Nagrebelde ang kanyang mga anak dahil sa kanyang pag-iwan sa kanila, lalo na ang kanyang anak na si Carla, ngunit sa bandang huli, ay nagsisi ito at naunawaan na ang paghihirap at sakripisyo ng ina.

           

Magaling ang pagganap ng mga artista sa mga papel na kanilang ginampanan. Epektibong ina si Ms. Vilma Santos, at napanindigan ni Ms. Claudine Barreto ang pagiging isang suwail at rebeldeng anak. Samantala, naipakita nila Baron at Sheila ang tunay na ugali ng mga anak na nakalahad sa script. Nagkaroon ng variation ang personalidad ng tatlong anak ni Josie.

                

Napansin kong walang masyadong camera angle na ginamit. Kadalasan ay centered ang anggulo. Ganun pa man, hindi na ito kapansin pansin habang pinapanuod ang pelikula dahil mapopokus ang iyong isipan sa istorya at hindi sa teknikalidad ng pelikula.

                

Ipinakita ng pelikula na ang ating bansa ay patriyarkal, kung saan lalaki ang karaniwang namumuno sa pamilya o isang lipon ng tao. Lalaki ang bumubuhay at nangangasiwa sa pamilya, ngunit sa istorya, hinamon ang katauhan ni Josie bilang isang ina na maging ama na din ng kanyang mga anak matapos yumao ang kanyang asawa.

                

May pagkafeminista din ang naturang pelikula, dahil binigyang diin ang personalidad ni Josie bilang isang ina, kaibigan, asawa at OFW. Ipinakita ang pagiging flexible at versatile ng kanyang katauhan, lalo na ng gampanan niya ang responsibilidad ng kanyang asawa. Sa puntong ito, ipinamahagi sa mga manonood na bagamat tradisyunal na mahinhin at nasa bahay lamang ang mga babae ay may kakayahan din silang baguhin ang sariling kapalaran at gampanan ang trabaho ng mga kalalakihan.  

               

 Maganda ang pagkakaedit ng film, dahil kahit may mga cuts ay naitaguyod pa din ng maayos ang pagkakasunod sunod ng mga eksena at naiparating ng buo sa mga manonood ang mensahe ng pelikula- na hindi madali ang maging isang magulang, lalo na ang maging ama at ina; na hindi rin madali ang maging isang anak na walang kasamang magulang; at walang problemang hindi naaayos sa magandang usapan.  

                

Sa pangkalahatan, maganda ang istorya ng pelikula. Swak na swak ito sa pamilya lalo na sa mga nakararanas ng problemang katulad sa istorya. Para din sa mga OFW ang pelikulang ito, kung saan sila ang nagpapakahirap magtrabaho sa ibang bansa alang- alang sa pamilyang nangangailangan sa Pilipinas. Wala namang problema sa editing at sinematograpiya ng pelikula. => Michie :)