Isang Pagsusuri: Ang Babae sa Septic Tank

Tawa Much. Naisip ko agad na ito ang maaari kong magawa habang pinapanood ang pelikulang " Ang Babae sa Septic Tank." Napanood ko kasi noon sa balita na comedy daw ang pelikulang iyon. Kaya naisip ko agad, " Naku, sigurado nakakatawa to." Pero, nagkamali ata ako. Sa simula pa lang ng pelikula, puro kahirapan na ng bansa ang nakita ko. Sino ba namang tatawa don? Kaya pumasok sa isip ko, " Mukhang boring ata to."

Sequence number 34. Exterior. Establishing shots. Day. Okay, alam ko to. 'Yun yung nakalagay sa screenplay. Marahil isa sa mga strategy ng pelikulang iyon ang inarrate ang mga pangyayari sa pamamagitan ng literal na pagsasabi ng mga nakalahad sa script. Kakaiba ang istilong iyon, ngunit hindi ko naiwasang maboring sa mga napanood ko. Bawat kilos kasi ng karakter ay kinukwento ng narrator. Para sakin kasi, bakit mo pa ikukwento kung nakikita naman?

Boring. Oo, boring nga siguro ang umpisa ng pelikula. Pero habang lumalaon ay gumaganda ang istorya. Anjan 'yung tipong nagtatalo ' yung director ( Kean Cipriano) at producer ( JM de Guzman) kung sino ba dapat ang gaganap na Mila, lalaki ba dapat o babae 'yung anak niyang ibebenta, maging lahi ng pagbebentahan ng anak ni Mila ay pinagtalunan kung dapat ba talagang Caucasian.

Ilan lamang 'yan sa mga bagay na binubusisi pagdating sa paggawa ng pelikula. Mas teknikal na binubusisi ang editing, cinematography at iba pa. Maganda naman ang pagkakaedit sa pelikula, at gumamit din ng mga transitions para sa pagpapalit ng mga senaryo. Maganda ang mga anggulo at shots at nagustuhan ko ang paggalaw ng kamera. Lalo na 'yung tipong parang sinusundan lang ng cameraman ang mga karakter sa pelikula.

Sa pangkalahatan, maganda at maayos ang pagkakagawa sa naturang sine. Hindi na nakapagtataka na maraming nakuhang award ang pelikulang ito. Nagawa nitong iparating sa mga manonood ang kanilang mensahe na hindi lamang ang mga pelikulang patungkol sa kahirapan ang nananalo sa mga prestihiyosong awarding events; na hindi dapat ito maging rason upang makakuha ng premyo sa mga malalaking patimpalak.

Tawa Much. Sa kabila ng pagkaboring ko sa simula ng pelikula, ito pa rin ang naging reaksyon ko sa kabuuan nito. Bagay na bagay si Eugene Domingo sa ginagampanan niyang papel dahil likas na sa kanya ang magpatawa. Sa bandang huli, nasabi ko pa ring, " Sigurado, nakakatawa to."