Ikatlo: Ang Pagsusuri sa Ploning

Taglay ang natural na kagandahan ng isla ng Palawan at paraiso ng Cuyo, ang Ploning ay isang simpleng istoryang naisagawa ng maayos sa pamamagitan ng paglalagay ng "puso" dito.  Binabago nito ang isang simple at dedikadong istorya tungo sa isang makabuluhan at nakakaantig damdaming representasyon ng buhay ng isang tao sa pamamagitan ng simpleng saya, pagkabigo at tagumpay sa lugar na kinabibilangan at kinaiikutan ng kanilang buhay.

Inililipat ng Ploning ang mga manonood sa espasyo at oras na ipinapakita nito at nag-iinject sa kanilang isipan ng mga ideya tungkol sa buhay at pag- ibig nang hindi nagmumukhang corny at lecture type ang pelikula. Nagbibigay ang pelikulang ito ng mga damdaming hindi lamang nakukuha sa bastang pagbabasa ng mga linya sa script. The feeling is beyond the mere saying of the lines, kung itatranslate sa ingles. Ang likhang sining na ito ay nagpapakita ng sincerity mula sa kaisipan at karanasan ng direktor nito na siyang nag-convert ng kanyang buhay, tirahan, at katauhan tungo sa isang kahanga-hangang pelikula.

Isang bagong Judy Ann Santos ang nakita sa film na ito. Basically, kailangan niyang pag-aralan ang Cuyonon dialect dahil halos karamihan ng mga senaryo dito ay nakuhanan gamit ang native na dayalekto ng mga Cuyonon. At higit pa sa pagiging isang sikat na artista na may maraming commercial sa kanyang panahon- may kakayahang baguhin ang malalamyang mainstream movies tungo sa mga box office hits na pelikula- ang sineng ito ay nagrerequire sa kanya na ipahayag sa mga manonood ang kanyang saloobin at damdamin sa pamamagitan lamang ng kanyang mga mata at galaw, di tulad ng tradisyonal na mainstream na walang ibang layon kundi ang kumita sa takilya. Sa Ploning, hindi na kailangan pang "lumuwa" ang mata ni Judy Ann sa kaiiyak para lamang makita na siya ay malungkot, kundi, mas binigyang empasis nito ang hindi pagkibo at pagsasalita ng madalas. Ipinakita ni Juday sa pagkakataong ito na hindi niya kailangan ng leading man upang magampanan ng maayos ang kanyang papel sa istorya.

Ang iba pang mga karakter sa istorya ay nagpakita din ng kahusayan sa pag-arte. Maging sila ay nangailangan din ng pag-aaral sa dayalekto ng mga Cuyonon upang mapangatawanan ang kanilang karakter. Natural na natural ang kanilang pag-arte, mapabeteranong artista man o baguhan. Bilang kabuuan, naipakita nila ang mga saktong emosyong dapat ilahad sa istorya habang binibigkas ang kanilang mga linya.

Without being trying hard, ang sincerity ng istorya tungkol sa pagmamahal at paghihintay, paghilom at pagpapatawad, ay naging liwanag sa isip ng mga Cuyonon. Hindi man ito perpekto pagdating sa technicalities, nagsilbi naman itong isang magandang halimbawa ng pelikulang Pilipino. Naging isa itong kolaborasyon ng mga representasyon ng buhay, pag-ibig, at realidad. Sana ay magkaroon pa ng ganitong mga pelikula na nagpapakita ng tradisyon at kultura nating mga Pilipino. => Michie :)