K. N. T. (Kinuha, Nilawayan, Tinapon): Ang Klase ng Pagpatay sa Pelikulang Kinatay

Kinuha. Nilawayan. Tinapon. Iyan ang ginawa kay Madonna ng mga taong walan habas na pumatay sa kanya.

Ang pelikulang “Kinatay” ay patungkol sa isang criminology student na si Peping (Coco Martin) na siyang tumanggap ng trabaho mula sa alok ng kanyang kaibigan na si Abyong (Jhong Hilario). Lumalabas na sadyang sumali si Peping sa isang sindikato, bagamat sa una pa lamang ay hindi niya alam kung anong gagawin at kung anong klaseng trabaho ang pinasukan niya. Sa isang gabi ng pagkikita nila ni Abyong, ang sindikato ay kumidnap ng isang babae na nagngangalang Madonna (Maria Isabel Lopez) na siya ring nirape at pinatay ng buong sindikato. Pinagpira-piraso nila ang katawan ni Madonna at itinapon sa magkakaibang lugar. Pagkatapos niyon, nagpaalam ng umuwi si Peping at binayaran siya ng kanyang boss na tinatawag nilang Kap.   

 

Sa umpisa pa lamang, ipinapakilala na ng pelikula ang tema nito sa pamamagitan ng pagpapakita ng mga ordinaryong bagay sa mundo- tandang,hilaw na manok, nagbabagang uling, nilulutong pagkain at iba pang mga bagay na may koneksyon sa salitang “Kinatay”. Isa na ring representasyon ng mga magaganap pang pangyayari ang mga bagay na ito.

Nagpapakita ang pelikula ng papel ng media sa lipunan dun sa part na mayroong taong gustong tumalon sa billboard at dun sa huli na may nakita ng pugot na ulo sa Quezon City. Ipinapakita rin dito na sa Pilipinas ay marami nang nagpapakasal ng maaga dahil sa maraming kaso ng maagang pagbubuntis.Sa kabuuan, masasabi kong ang “Kinatay” ay isang repleksyon ng mga tunay na senaryo sa mundo.

Napansin kong payak at lantad ang script sa pelikulang ito. Wala itong paumanhin sa mga manonood dahil sa uri ng pananalitang ginamit dito. Madalas magmura ang mga karakter, at wala silang pasintabi sa pagbanggit ng mga sensitive na salita. Kumbaga, bad words are bad words. NO EUPHEMISMS!

Bawat karakter ay may kanya-kanyang personalidad sa istorya. Hanga ako sa mga gumanap sa pelikulang ito dahil bagamat bihira silang magsalita, ay nagampanan nila ng maayos ang kanilang papel sa istorya. Naipakita nila ang pagkakaiba- iba ng kanilang pagkatao sa pamamagitan ng isang maigsing script.

Maganda at maayos naman ang tunog na ginamit. May pagka- suspense at horror type ‘yung mga sounds na nilapat. Hindi masyadong gumamit ng sound effects dito, karamihan ay natural sounds lamang. Ngunit, sa pamamagitan nito, naipakita ang realidad sa lipunang ginagalawan ng mga karakter.

Nagustuhan ko ‘yung part na dinala na si Madonna sa basement. Bagamat nakakatakot, nakakathrill din ‘yung part na ‘yon dahil walang sounds. Ganun pa man, hindi naman iyon naging boring dahil kaabang- abang na ang mga pangyayari. Maganda rin ‘yung parte kung saan nakakatulog na si Peping sa loob ng taxi dahil unti- unting nawawala ‘yung boses sa radyo. Nangangahulugan iyon na humihimbing na ang tulog ni Peping.

Normal na anggulo ng camera ang ginamit sa pelikula- may point of view, bird’s eye view at ‘yung tipong sinusundan lang ng camera ang mga karakter. Medyo malikot ‘yung camera sa part na naglilinis na sila Peping ng pinagkatayan kay Madonna, pero naging maganda at angkop iyon para sa senaryong ‘yon dahil naemphasize ‘yung pagkabalisa ni Peping.   

Madilim ‘yung scene sa loob ng van kung saan binubugbog na si Madonna. Pero naging maganda yung absence of light sa ilang scenes tulad nung part na ‘yung ilaw lang ng sigarilyo ang makikita sa loob ng van, at ang kabuuan ay madilim na.

Maganda ‘yung istorya ng pelikula dahil sinasalamin nito ang realidad ng buhay, pero naiinis ako dahil hindi makatarungan ang ganung klaseng pagpatay. Kahit na sabihin nating malaki ang kasalanan sayo ng isang tao, hindi pa rin tama na kidnapin mu siya, patayin, pagpira-pirasuhin at itapon. Nakakainis lang talaga na may mga taong nasisikmura ang ganung klaseng trabaho. Pero sana, dumalang na ang kaso ng mga taong inihahalintulad sa bubble gum- kinuha, nilawayan at tinapon. => Michie :)